Muzeum Archeologiczne w Gdańsku
Muzeum Archeologiczne w Gdańsku
Historia Muzeum i jego zbiorów
Muzeum Archeologiczne w Gdańsku jest spadkobiercą tradycji naukowych i kolekcjonerskich sięgających XVIII wieku, bowiem znaczna ilość cennych eksponatów archeologicznych z obszarów prawobrzeżnego Powiśla i Pomorza Wschodniego znajdowały się niegdyś w zbiorach Gdańskiego Towarzystwa Przyrodniczego / Sociates Physicea Experimentalis /, założonego w 1743 roku.
W roku 1845 Towarzystwo zakupiło dom - obecną siedzibę Muzeum Archeologicznego, który od tej pory zaczęto nazywać Domem Przyrodników. Zanim to jednak nastąpiło Towarzystwo Przyrodnicze rezydowało w reprezentacyjnej Zielonej Bramie pobudowanej dla królów Polski. Tam też prezentowano tę część zbiorów Towarzystwa, która od roku 1880 została przekazana do Westpreussisches Provinzial - Museum, utworzonego rok wcześniej. W roku 1904 w kolekcji znajdowało się m.in. ponad 300 urn twarzowych. Do powstania zbioru zabytków archeologicznych przyczynili się głównie członkowie Towarzystwa Antropologicznego, utworzonego jako sekcja Towarzystwa Przyrodniczego w dniu 1 maja 1872 roku, z inicjatywy A. Lissauera i afiliowanego przy Deutschen Gesellschaft fur Antrropolgie, Ethnologie und Urgeschichte.
Zabytki te przeszły następnie w posiadanie powstałego w 1920 roku Museum fur Naturkunde und Vorgeschichte.
W roku 1939 powołano w Gdańsku nowe muzeum noszące nazwę Gaumuseum fur Vorgeschichte, które przyjęło owe zabytki. Siedziba tej placówki, mieszcząca się przy ulicy Długie Ogrody 74, uległa spaleniu w czasie działań wojennych, a wraz z nią spłonęła większość omawianego zbioru.
W roku 1953 przy Muzeum Pomorskim w Gdańsku utworzono jednoosobowy Dział Archeologiczny, w którym zatrudniono Leona Łukę, późniejszego długoletniego dyrektora Muzeum Archeologicznego w Gdańsku. Już rok później, Konrad Jażdżewski - ówczesny kierownik Stacji Archeologicznej Zakładu Archeologii Polski Instytutu Historii Kultury Materialnej Polskiej Akademii Nauk, podjął starania o uzyskanie przydziału budynku odpowiedniego na siedzibę dla gdańskich archeologów.
Jesienią 1954 roku została wydana decyzja administracyjna o odbudowie kompleksu zabytkowych budynków na potrzeby przyszłego Muzeum Archeologicznego. Był to Dom Przyrodników i przylegająca doń oficyna, położone pomiędzy Długim Pobrzeżem, ul. Mariacką i ul. Dziana, oraz Bramą Mariacką leżąca u wylotu ul. Mariackiej, od strony Starej Motławy.
W roku 1955 zwiększono obsadę personalną działu o trzech pracowników merytorycznych i jednego pracownika fizycznego.