Średniowieczne Grodzisko

Położone na najwyższym punkcie nad Zalewem Szczecińskim grodzisko to pozostałość po wczesnośredniowiecznym grodzie, który funkcjonował tu pomiędzy X a XII wiekiem.
Dziś Grodzisko w Lubinie to oprócz tajemniczej historii także niesawowity punkt widokowy na Zalew Szczeciński oraz wsteczną deltę Świny z archipelagiem ponad czterdziestu wysp i wysekek.

W sezonie wakacyjnym na grodzisku prowadzone są badania archeologiczne (wykopaliska).
W centralnym miejscu wzgórza o charakterystycznym kształcie dawnych umocnień odkryte zostały relikty fundamentów najstarszego na Pomorzu kościoła (XII-XIIIw). Podczas badań zostały również odnalezione fundamenty średniowiecznej baszty mieszkalnej.

Na tablicach przedstawiony jest rys historyczny grodziska i opis prowadzonych badań archeologicznych oraz ekspozycja fragmentów wczesnośredniowiecznej ceramiki.
Na grodzisku istnieje również możliwość wybicia pamiątkowej monety - arabskiej dirhamy. Ponad sto takich monet z 951 r. zawierał odkryty na grodzisku w Lubinie skarb.
Fascynująca i pełna tajemnic historia
Lubin należy do grona najwcześniej wymienianych w źródłach pisanych pomorskich osad. Chociaż przekazy te nie są liczne to wskazują jednoznacznie na niezwykły charakter, jaki miejscowość miała, zwłaszcza we wczesnym średniowieczu. Herbord - autor jednego z żywotów św. Ottona z Bambergu, misjonarza Pomorza - opisuje w połowie XII w. miejscowość jako gród (castellum lubinum) i informuje, że biskup bamberski wzniósł w jego obrębie ołtarz kościoła. Była to zatem jedna z kilku najstarszych chrześcijańskich świątyń na całym Pomorzu. Jak wskazują późniejsze dokumenty z lat 1186 i 1243 kościół lubiński był pod wezwaniem św. Mikołaja, patrona żeglarzy i rybaków. Drugi z autorów żywotów - Mnich z Prieflingen - opisuje naszą miejscowość jako miasteczko Lubin (civitatula Liubin), co również wskazuje na jego niezwykłe znaczenie. Sądząc również na podstawie innych informacji pojawiających się w tych źródłach można stwierdzić, że gród w Lubinie był w XII w. główną siedzibą urzędnika książęcego zarządzającego krainą - a więc był ważną jednostką administracyjną.

Gród w Lubinie został zdobyty i najprawdopodobniej doszczętnie zniszczony w czasie jednej z wypraw prowadzonych przez duńskiego króla Waldemara I w 2. poł. XII w. Stało się to najprawdopodobniej w 1173 r, a informację na ten temat przekazał duński kronikarz Saxo Gramatyk. Określił on naszą miejscowość jako Lyubino. Po upadku grodu kościół pod wezwaniem św. Mikołaja funkcjonował jeszcze bardzo długo jako kościół parafialny, a wzmiankowany był w latach 1321-1322. Rozebrany został dopiero w czasach nowożytnych, co wiązało się z budową kościoła w miejscu, w którym świątynia stoi do dziś.

Źródło: www.grodziskolubin.pl